Czy dzieci muszą tak szybko dojrzewać? Czy to znak naszych czasów, czy zawsze tak było?

Kolejny dzień za nami, jesteśmy starsi, nasze dzieci zresztą też. Ostatnio dużo czytam na takim jednym portalu o problemach nastolatków i jestem przerażona.  Wstrząsnęły mną szczególnie dwa opisy… Oba napisały 13 – letnie dziewczyny. Pierwszy opowiadał jak to ona chce być chuda i zmusza się po każdym posiłku do wymiotów, opis ten był nieco drastyczny, więc oszczędzę wam szczegółów, w drugim natomiast dziewczynka pisała, że chciałaby rozpocząć życie seksualne, bo wszyscy mają w jej klasie to już za sobą i takie tam. No powiedzcie mi, jak to było za waszych czasów? Bo ja nie wyobrażam sobie, żebym w wieku 13 lat o tym myślałam, wtedy szczytem marzeń był pocałunek z chłopakiem i to też zwykły cmok, a nie „z języczkiem”. Czy to dzisiejsza młodzież tak szybko dorasta, czy to ja jestem już taka stara?

   Tak czytając te opisy nastolatków od razu zastanawiam się nad swoimi dziećmi, jak ja przeżyję ten ich okres w życiu? Ostatnio byłam w szoku, bo moja 5 latka pokazywała swojej rówieśniczce zdjęcie faceta gołego od pasa w górę i komentowały, że fajny. Przecież w domu ona tego nie widzi, ja się tak nie zachowuję, skąd jej się to wzięło? Czy to znaczy, że zostanę babcią jak mała skończy 12 lat? Koszmar…

   Oczywiście już teraz na ile to możliwe staram się z nią o wszystkim rozmawiać, tłumaczyć, ale co jeśli przyjdzie taki dzień, że uzna, że ja g…. wiem i woli pogadać na te tematy z koleżanką? Ufff…. Już się boję, serio… Przecież dla mnie to zawsze będą te małe, słodkie istotki, które wspinają mi się codziennie na kolana i obdarowywują soczystym buziakiem….